Chapter 5. "Picking you up"

Savannah’s POV

- Cześć dzieciaku!- Otworzyłam wejściowe drzwi, by znaleźć czekającego w holu, tatę.

- Cześć…?- Moja torba spada na podłogę.

Kiedy oglądał moje poczynania, uśmiechał się fałszywie. Musze przyznać, że byłam bardzo przerażona.

- Dlaczego jesteś tak wcześnie w domu?- pytam go w końcu.

- Ah, nie miałem dzisiaj dużo pracy.- Wzruszył ramionami, kiedy wszedł do salonu.

- Benny jest w domu?

Zachowuję między nami dystans, kiedy siadam na kanapie. Nie czuję się dobrze rozmawiając z nim.

- Nope. Ale wszystko co chcę do porozmawiać z tobą.- Uśmieszek wkrada się na jego usta, kiedy odpowiada.

Moje usta zaczynają drżeć, a serce przyspiesza swoje bicie.

Słyszę jak drzwi się otwierają, co powoduję, że podskakuję, szybko odwracam głowę, by zobaczyć zdyszanego Ben’a z przeraźliwym wyrazem twarzy.

- Ty potworze!- krzyknął, złapał moją dłoń i odciągnął mnie od ojca.

Stałam w szoku nie wiedząc co się do cholery dzieje.

- Annah, proszę, idź i zamknij swoje drzwi.- Ben błagał, a ja pokiwałam głową, podniosłam plecak i wbiegłam po schodach.

Zatrzymałam się na półpiętrze, próbując usłyszeć o czym rozmawiali.

- MÓWIŁEŚ, ŻE POTRZEBUJESZ PODWÓZKI Z PRACY!- Ben krzyczał.

Nawet jeśli weszłabym do swojego pokoju, słyszałabym całą ich rozmowę.

- Myślałem, że twoja siostra nie będzie chciała abyś tu był kiedy jej powiem!- Mój ojciec odpowiedział niższym głosem niż mój brat.

- Powiesz jej co?- splunął.

- Oceny twojej siostry spadły. Nie chciałem, byś wiedział, ponieważ to nie jest twoja sprawa.- Usłyszałam westchnięcia ulgi z ich ust.

-Och.- Ben stwierdził.

Słyszałam jego kroki zbliżające się do schodów.

- Tato… Przepraszam, odbiło mi. Ja tylko, um.- Chłopak jąkał się, nie mogąc wydobyć odpowiednich słów.

- Nie ważne.

Jego oczy spotkały moje, kiedy wchodził po stopniach, wyminął mnie na półpiętrze. Zatrzasnął za sobą drzwi, powodując wiatr, który zderzył się z moją twarzą.

Powoli weszłam do swojego pokoju, blokując za sobą drzwi. Położyłam się na swoim łóżku, po prostu wpatrując się w sufit. Mój brat ma urojenia i ja tez je mam.

Mój tata nie mógłby mnie zranić i ten sen nigdy by się nie zdarzył. Ben prawdopodobnie myślał, że ktoś porwał ojca z pracy, a kiedy otworzył drzwi, myślał, że tata jest porywaczem.

Taa, tak właśnie było.

~~~

Piątkowa noc nadeszła, więc zamierzałam gdzieś wyjść. Tata był w pracy i byłam z Ben’em jedynymi osobami w domu.

- Pa, Ben!- krzyknęłam.

Wzięłam swoje trampki i telefon, zbiegłam po schodach na dół. Potknęłam się o swojego buta i wywaliłam się na dole schodów. Cóż, myślałam, że spadnę, ale to się nie stało. Ktoś mnie złapał?

- Harry?- powiedziałam niedowierzając.

Uśmiechnął się, stawiając mnie na podłodze.

- Hej.

Dlaczego on jest w moim domu?!

- Twój brat i ja wychodzimy, przepraszam za kłopoty.- Ominął mnie na schodkach.

Usłyszałam jak Ben wita go zwyczajnie, ale drzwi zamykają się z hukiem. Postanowiłam nie mieszać się w nie swoje sprawy i zostawiłam to, by wyjść i spotkać Rachel.

Oto i 5 rozdział

uuuu Harry i Ben zamknęli się w pokoju uuu xD
przepraaaszam na ewentualne błędy w rozdziale
kolejny rozdział będzie... ciekawy
a wy co sądzicie o tym rozdziale?
przypominam o hashtagu #styleswolfpl :D

Enjoy x