Chapter 2. "Styles the Creep"

Jak zwykle, do szkoły pojechałam na rowerze i zablokowałam go przy stojaku na rowery.

Na szczęście udało mi się dotrzeć do szkoły 5 minut przed lekcją.

- Savannah!

Próbowałam zignorować irytujący głos i zabrałam swoja torbę, szybko odeszłam.

- Annah!- Głos wołał mnie ponownie ale tym razem była już za mną.

Jęknęłam, powoli odwracając się aby zobaczyć ją całą zdyszaną.

- Co?

Oglądałam jak próbowałam złapać oddech. Jej długie, czarne włosy były tłuste i bardzo potrzebowały spotkania z dobrym grzebieniem. Była ubrana w farmerki* i tęczową koszulę z długim rękawem. Nawet po obejrzeniu jak wygląda, ona wciąż była zdyszana i parskała.

- Becky, potrzebujesz powietrza.- Wprowadziłam ją do środka.

- Wow, okej!- zaczęła.- Tego roku naprawdę cię potrzebujemy! Nie zostawiaj nas… byłaś najlepsza w klubie.- Jej głos był teraz szeptem, do czasu aż skończyła mówić.

Ja po prostu potrząsnęłam głową, położyłam torbę na ramieniu i popchnęłam ją w stronę auli.

~~~

- Patrzcie kto postanowił się pokazać!- wrzasnęła mój najlepsza przyjaciółka Rachel a reszta grupy zaczęła się śmiać i gwizdać.

- Ha ha…- powiedziałam sarkastycznie.

Przez resztę dnia myślałam o tym, że Becky chciała mnie znów w klubie. Ale od kiedy stałam się popularna wśród wszystkich nie chcę spowrotem zostać kujonem. Brzmię samolubnie i jak suka, ale taka jest prawda. Ten klub jest matematyczny i pojechalibyśmy do Kalifornii jeśli byśmy wygrali.

Dlaczego nadal mówię „my”, ugh, nie będę w tym głupim klubie nigdy więcej.

- Więc, odchodzisz z klubu?- Mój kolega Niall zapytał mnie, właściwie, oznajmił mi to.

Przewróciłam oczami i wzięłam tackę, postawiłam ją na linii jedzenia.

- Nie, robię sobie przerwę.

Niall pokręcił głową, wziął karton mleka umieszczając je na swojej tacce.

- Bez ciebie będzie nudno. Nigdy nie wygramy bez ciebie ponownie, nie mówiąc już o drugim miejscu.- mówi a ja się śmieje.

Poszliśmy w swoje własne kierunki i zajęłam miejsce obok Rachel i Liam’a przy naszym stole obiadowym.

- Ew, dlaczego rozmawiałaś z… nim?- Rachel zapytała kiwając głową na Niall’a.

Chciałam go bronić ale tylko wzruszyłam ramionami i wzięłam gryz kanapki.

- Ale seksiak!**- Dziewczyny piszczały i wymachiwały podekscytowane rękami.

Spojrzałam w stronę drzwi wejściowych do kawiarni i ujrzałam jak jakiś chłopak otwiera drzwi.

- Cholera.- Głosik w mojej głowie odzywa się, lecz na zewnątrz byłam zupełnie spokojna.

Coś w tych rozmarzonych, zielonych oczach i ciemnych, kręconych włosach trafia we mnie za każdym razem.

Wszystkie nagłe wspomnienia z mojego snu powracają do mojego umysłu; mój tata i to zwierzę przejmują moje myśli.

- Przepraszam.- mówię wyrywając się z mojego miejsca i biegnę do wyjścia.

Łzy spływają po mojej twarzy a długie, blond włosy wchodziły do moich ust. Prawdopodobnie wyglądam teraz jak bałagan.

Oparłam się plecami o ścianę korytarza i zaczęłam brać głębokie wdechy aby uspokoić siebie. Ten okropny sen nie chce opuścić mojego umysłu.

- Wszystko w porządku?- Głęboki, ochrypły głos, zapytał mnie.

Spojrzałam w górę i ujrzałam chłopaka z kręconymi włosami stał przede mną z twarzą wypełnioną zmartwieniem.

Wpatrywałam się bezpośredni w jego ciemne, zielone oczy, próbując odpowiedzieć na jego pytanie zanim pomyśli, że jestem nieudacznikiem czy coś.

Skinęłam głową na tak, ale

- Nie.- To była jedyna rzecz, która opuściła moje usta.

Jego oczy rozszerzyły się i zachichotał.

- Ty płaczesz.- Swoją ręką otarł mój policzek.

Rękę oparł o ścianę obok mojej głowy a jego drugą rękę trzymał na moim biodrze.

-Miałam dzienny-nocny koszmar w mojej głowie.- wyrzuciłam z siebie.

Moje oczy rozszerzyły się w zakłopotaniu.

Czy ja naprawdę to powiedziałam?

- Wiem.- wymamrotał pod nosem.

- Co?

On wie, że miałam koszmar nocny? Co do kurwy?

- Powiedziałem, wiesz…- zaczął.- Nie zawsze są prawdziwe.

Wzdycham z ulgą.

Może ten dzieciak nie jest przerażający po wszystkim.

- Naprawdę powinnam, um, wrócić do znajomych. Prawdopodobnie martwią się o mnie.- kłamię, przeszkodą był chłopak.

Przysięgam, że usłyszałam coś gdy odchodziłam, słowa brzmiały jak bełkot, ale jestem bardzo pewna, że słowa „nie idź” wyszły z jego ust.

* w oryginale jest dungaree overllas i są to farmerki (tak mi powiedziało google), a jakby ktoś nie wiedział oto farmerki

** było "Hottie alert!" i nie wiedziałam jak to inaczej przetłumaczyć, ale znaczenie raczej na pewno to samo ;)



dziękuję dziękuję dziękuję za komentarze wszystkie <3
jesteście tacy kochani <3
co do muzyczki, to taki jakby sentyment, moim zdaniem pasuje tu tekstem i tytułem i wgl xD mogłoby być bardziej mroczniejsze, ale jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma ;)
ahh, także nom, jest Harry *o*
napiszcie co sądzicie o tym rozdziale w komciach ;3

Enjoy x